Ես շատ եմ սիրում դիտել Չեռնոբիլի մասին ֆիլմեր և դրանցից մեկ նայելուց ։
Մի ակնթառթ ես հայտնվել էի ֆիլմում , չէ կարծես դա պատրանք էր։ Ես հայտնվել էի բանակում կամ չգիտեմ բայց գիտեմ, որ այնտեղ տագնապ էր և մեզ հրամայված էր գնալ Չեռնաբիլ և հասկանալ թէ այնտեղ ինչ է եղել։ Մենք վերցրեցինք մեր հակաճառագայթման հագուստը և հակագազը ։ Մենք հատուկ մեքենաներով գնացինք և կանգնեցին Չեռմոբիլի կողքին։ Մեզ տրված էր հրաման , որ չափենք այնտեղի ռաձիոակտիվությունը մենք տեսանք, որ 4 բլոկը մասամբ պայթել է։ Այնտեղի ճառագայթումը բավական բառցր էր ։Մենք չափեցինք և վերադառձանք։ Այնտեղ մեզ հատուկ հեղուկով լվանում էին։ Հակագազի մեջ դժվար է լինում շնչել ու երբ ես հանեցի իմ հակագազը կարծես սկսեցի ավելի լավ շնչել։ Մեզ կրկին հրաման եկավ, որ պետք է ռաձիո ակտիվ նյութերը տանիքից նետել ցած։ Դա շատ վտանգավոր աշխատանք է քանի, որ մենք բահով պետք է կատարենք այտ աշխատանքը և ինչը ավելի վտանգավոր է, մենք պետք է այնտեղ մնանք մեկուկես րոպեից ոչ, ավել թեչե կմահանանք։ Մենք սկսեցինք աշխատանքը մեկ րոպե անց բոլոր նյութերը տանիքից նետել էինք և մնացել էր եռեսուն վարկյան մենք բոլորով դեպի դուռս վազեցինք և այնտեղ մեզ կրկին աղտահանեցին նստեցինք զինվորական մեքենան և գնացինք զորամաս։ Այնտեղ մեզ դիմավորեցի և հանձնեցին մեդալ խիզախության համար դրանից հետո ես արդնացա և տես, որ ֆիլմը վերջացել էր և ես հասկաց, որ դա պատրանք էր։
Բարի գալուստ Գևորգ Խուդոյանի բլոգ 